 Wysłany: Czw 16:52, 04 Sty 2007 Temat postu: |
|
| wolę inne twoje...pozdr. sasza | |
| Wysłany: Nie 14:41, 04 Cze 2006 Temat postu: Marcin Hamkało Nagrałem mu się |
|
| Krótki sen
Jestem właśnie w wieku mojego ojca jak go zaczynam pamiętać, Idę przez getto i widzę głównie następców o odroczonym zwątpieniu. Niepewnie idę, natomiast miasto nie wątpi, szczerzy skrzyżowania, na śluzach mu lekko puszczają zwieracze, przechodniom – bo wiosna – zdradą śmierdzi z ust. Śniło mi się miasto obrócone w inne, w którym najlepiej pożyć przed, śniło pierwsze w życiu „nie” i ostatnie „tak”, w jednym, jak puzzle, śniło, że mam nagrobek w konwencji „zaraz wracam”, że zamykają za nami okna, w których zdycha świt. hot. doc nadciąga kolejne słońce, nie prowadzi chmur, będzie gorąco, więc kałuże mają właściwie przechlapane, wyświetlają tylko rozwodzących się ludzi na matowym tle, zamiast odbić niebo półwolejem w okna, na razie półcień, który przypomina ten nieprawdopodobny rachunek z półprawdą (suma tych pod ręką daje tysiąc prawd) (liczymy w myślach), i nareszcie: jeśli coś wygląda jak kaczka, brzmi jak kaczka, to musi to być ten „kangur mutant, który pożarł i zabił żywcem 38 Australijczyków” gazety mamy, a tak – w Australii ulatniają się z mapy grube rzeki, tu tylko resztki deszczu, a, i o świcie nam z ramion parują dusze, też ładne, schniemy na wiór. Wiesz, jak lubię Abstrahując, któż jeszcze dzisiaj odróżni agenta bezpieczeństwa od agenta od ubezpieczeń i pójdzie bez słowa nad granicę miasta popatrzeć jak samobójca brzytwy się chwyta? Nie ja. Jeśli mnie znasz, znasz moje idiomy I wiesz jak lubię: on: „masz przerzuty?”, a ja: „jestem rakiem” i tak dalej. Bo zdrowaśki odmawia się łatwiej od ojczenaszy, bo moja anglistka mówi, że wierzy w gody, nawet te pedalskie z dotykaniem się moszen. Wszystko co zrobiłem było niepotrzebne: cichy morderca czai się w piecyku, pustelnik się ubóstwia: ściemniamy: abstrahujemy: zamiast pójść na tory, stawiamy na gaz. Przed wierszem Miało być tak: Idźcie przez rzekę w kolanach miękcy, niech was błogosławi zaduch, duchota w trzeciej osobie, ghost luster, disco. Ale nie było, nie. I Właśnie wtedy, orientuję was, że szczęście to forma obojętności. No popatrz: jestem gładko uczesany i lecę lecem jak zechcę A tupet, kobietę i dziecko mam już na stałe i stałem się, kim chciałem – specem od zwykłej miłości. Zaszyfruj to sam. |
|